بر آسمان شب‌زده، خیلِ ستاره ای
دریای رحمتی و نداری کناره ای

بی وقفه دل به عشق تو دادم؛ که خوب نیست
در کار خیر حاجت هیچ استخاره ای

تا دیدمت، به زمزمه گفتم یقین که تو
پایان رنج های بدون شماره ای

ناز تو و نیاز منِ خسته، هردُوان
احوالِ عاشقان جهان را، اشاره ای

مبهوت مانده ام چه بخوانم تو را، که تو
هم خود هجومِ دردی و هم سیلِ چاره ای

با من بمان ورای همه حرف ها، که عشق
کاری ندارد اهل کجا و چه کاره ای

آری من از خزانم و دلخوش به این که تو
امشب برای عشق شروعی دوباره ای ...